Rock the raft

Ακούω αυτές τις μέρες το νέο δίσκο της PJ Harvey, το “Let England Shake”.

Είναι ένα σκοτεινό έργο που ζωγραφίζει με τις πιο νατουραλιστικές εικόνες την αποσύνθεση του πολέμου και τη μεγάλη χίμαιρα του πατριωτικού κλέους.

Το θέμα εξαρχής δεν δείχνει να προσφέρεται για καθημερινή ποπ κατανάλωση, αλλά οι συνθέσεις της PJ έχουν μια στοιχειωτική δύναμη που σε τρώνε και σε καλούν συνεχώς κοντά τους.

http://player.soundcloud.com/player.swf?url=http%3A%2F%2Fapi.soundcloud.com%2Ftracks%2F10415330 PJ Harvey – The Words That Maketh Murder by VagrantRecords

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγαλειώδη κατάθεση, απ’αυτές που σπανίζουν τα τελευταία χρόνια.

Και, αν και οι αναφορές της είναι συγκεκριμένες (η μάχη της Καλλίπολης στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, η ματωμένη δόξα της Βρετανίας, η τραγωδία του πολέμου), το έργο της έχει μια γενικευμένη επικαιρότητα που εκφράζει όλη την ανησυχία, την τρομοκρατία και τον παραλογισμό των ημερών παντού γύρω μας. Στον τίτλο μπορείς να αντικαταστήσεις την Αγγλία με οποιαδήποτε άλλη χώρα και το νόημα -και η προσταγή- μένουν τα ίδια. Ένας σκοτεινός πυρήνας που απελευθερώνει προς τα έξω δυσοίωνα πουλιά.

Οι λυρικές ελεγείες της PJ από τα αιματωβαμένα μέτωπα μου φέρνουν στο μυαλό τους πίνακες των ρομαντικών ζωγράφων του 19ου αιώνα και κοιτάζοντας ξανά τη Σχεδία της Μέδουσας του Géricault δε μπορώ παρά να κάνω αναπόφευκτους συνειρμούς με την πραγματικότητα, με την αποσύνθεση και την απόγνωσή της.

Ο δίσκος της PJ έχει την ίδια δραματικότητα, την ίδια διαχρονικότητα με τον πίνακα του Géricault, με τον τίτλο να παίζει το ρόλο του λευκού μαντιλιού προς την αχνή ελπίδα που κρύβεται εκτός κάδρου. Αυτή την ελπίδα στην οποία η αδιαφορία και η παραίτηση έχουν γυρίσει την πλάτη. ‘Οχι τους αντικατοπτρισμούς που γεννάει η απελπισία. Η ελπίδα, που λέει και το Shake της PJ, είναι το πείσμα του αγώνα, η αντίσταση, τραγική γιατί πολεμάει για κάτι που δεν φαίνεται ακόμη -παρά μόνο από τους λίγους οραματιστές-, ενάντια σε όλες τις προβλέψεις αποτυχίας.